Charakterystyka/ morfologia

Dzięciołek (Dendrocopus minor))

Systematyka
rząd: dzięciołowe (Piciformes)
rodzina: dzięciołowate (Picidae)
gatunek: Dzięciołek (Dendrocopus minor))

Charakterystyka/ morfologia
Małe rozmiary pozwalają go natychmiast rozróżnić od pozostałych dzięciołów. Jest podobnych rozmiarów jak wróbel. Ma krótki, ostro zakończony dziób. Wierzch jego ciała jest czarny z białymi poprzecznymi pręgami . Typowe dla dzięciołów „pstrych” czerwone ubarwienie ograniczone jest do ciemnienia samca, brak jest czerwieni na podogoniu, co nadaje dzięciołkowi biało- czarny wygląd. Samica ma ciemię biało - czarne. Porusza się zwinnie także wśród cienkich gałązek, ale preferuje typową dla dzięciołów pozycję wzdłuż gałęzi. Potrafi nawet zawiesić się na końcach gałązek grzbietem do dołu jak modraszka. Odzywa się podobnie do dzięcioła dużego, lecz jego głos jest słabszy i głosem podobnym do pustułki albo krętogłowa. . Długość ciała do 14 cm, rozpiętość skrzydeł do 27,5 cm, waga 17 do 25 g.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Zamieszkuje lasy liściaste i mieszane, z licznymi starymi, obumierającymi drzewami. Dobre warunki znajduje zwłaszcza w łęgach i innych zadrzewieniach nadbrzeżnych, w których do dziś przetrwały prawie naturalne drzewostany ze starymi wierzbami, olchami i topolami. Gdzieniegdzie gnieździ się w parkach i sadach. W ciepłej połowie roku żywi się owadami oraz ich larwami żyjącymi na gałęziach i liściach. Jesienią chętnie koczuje wraz ze stadami sikor. Zimą przede wszystkim poluje na chrząszcze zimujące pod korą martwych konarów, odwiedza trzcinowiska, gdzie poszukuje larw i poczwarek owadów. Nie gardzi też nasionami słonecznika i tłuszczem w karmnikach.

Rozwój osobniczy
Głos godowy to wysokie, przenikliwe „kie- kie- kie” . Przypomina ono głos pustułki lub krętogłowa. Wiosenne bębnienie jest równomierne i trwa 1,2 do1,6 sekundy i dźwięczniejsze jest niż werbel dzięcioła dużego. Bębnią obie płcie. Oboje partnerzy wykuwają dziuplę w miękkim zbutwiały pniu i często w grubszym, słabym konarze, przy czym otwór wlotowy znajduje się nierzadko na jego spodzie. W pobliżu dziupli zachowuje się dyskretnie i łatwo go przeoczyć. Samica składa 4 do 6 jaj które wysiaduje na zmianę z samcem . Większość pokarmu zdobywa samica, podczas gdy samiec przebywa w pobliżu piskląt i pilnuje ich. Pokarm odbiera od samicy przed dziuplą, a następnie karmi wiecznie głodne pisklęta. Młode karmione są larwami, gąsienicami oraz mszycami zbieranymi przez rodziców z liści i wierzchołków pędów. Pisklęta, gniazdowniki, opuszczają gniazdo po 18-21 dniach. Później rodzice karmią młode przez około trzy tygodnie.

Status gatunku
Podlega ochronie gatunkowej i choć ostatnio ujawnił się niewielki spadek populacji dzięciołka, jednak liczebność tego gatunku pozostaje na stabilnym poziomie (uznano go za gatunek najmniejszej troski). Nie dostrzega się większych zagrożeń dla przetrwania gatunku, a jego stan uznaje za bezpieczny.

Przygotowała: Wanda Kula